Κόκα-κόλα
Πιο πολύ απ'
όλα μου 'κανε εντύπωση η έκφραση στα πρόσωπα τους. Και τα βλέμματα τους. Άλλοτε
κυριευμένα απ' την σκοτεινιά και άλλοτε να λάμπουν. Ανάλογα με τις απαιτήσεις
του ρόλου.
Άτιμη φάρα
αυτοί οι ηθοποιοί. Μπορούν να σε κάνουν να πιστέψεις ότι θέλουν.
Εκείνη την
φορά η θέση ήταν ακριβώς δίπλα στην σκηνή. Και η σκηνή ήταν στην μέση του θεάτρου. Δέκα
εκατοστά μόνο υπερυψωμένη. Και με είχαν! Πίστευα ότι έλεγαν! Μόνο στο τέλος
ξαφνιάστηκα. Το τενεκεδάκι της κόκα-κόλα έπεσε, σχεδόν μπροστά στα πόδια μου,
και από μέσα έτρεξε νερό. Νερό! Το διανοείσαι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου